Rozdział 4

**Violetta-następnego dnia**
Wstałam o siódmej i ubrałam się,we wcześniej przygotowany prze ze mnie strój.Martina jeszcze słodko sobie spała,więc jej nie budziłam.Przebierze ją Olga i nakarmi.Schodząc na dół do jadalni,wszyscy domownicy siedzieli już przy stole.
-Dzień dobry!-powiedziałam głośno.Oczywiście wszyscy mi odpowiedzieli.Na śniadanie zjadłam naleśniki z czekoladą i truskawkami.Mmm...Pychota.
-Marco idziemy już?-zapytałam brata?
-Jasne siostra.
Idąc z Marco rozmyślałam co będzie dziś.Jak będą się zachowywać?Czy będzie tak jak dawniej?
-Marco,a co jak...
-Będzie dobrze.Zobaczysz-powiedział po czym przytulił mnie mocno do siebie.Tuląc mnie doszliśmy do Studia.Tu nerwy były jeszcze większe.Weszliśmy do środka i poszliśmy do sali od muzyki,gdzie znajdowała się naszą paczka.
-Cześć Wam-powiedział głośno Marco.
-Cześć-przywitałam się z resztą.
-Cześć Vilu,Marco-powiedzieli po czym wszyscy zrobiliśmy grupowego miśka.
-Dzień dobry moi drodzy-powiedziała Angie wchodząc do sali.-Pablo chce nam coś powiedzieć.
Wszyscy ruszyliśmy do głównej sali.
-Kochani chciałbym Wam przedstawić nowego ucznie Studia.Oto Nicolas.
Marco miał ochotę go zabić.A mi po prostu szczęka opadła.Przyjaciele nie do końca  mu się wczoraj przyjrzeli i go nie poznali.Zresztą pofarbował włosy na blond.
-Marco,nie mów im na razie-szepnęłam cicho do bruneta.
-Ale...Dobrze-uległ mi na szczęście.
-Violetto,zaśpiewasz tą piosenkę co napisałaś?-poprosił mnie Pablo.
-Um...Tak,oczywiście-powiedziałam po czym weszłam na scenę.
Gdy usłyszałam muzykę zaczęłam śpiewać.
Eh Ehh
Oh OhhDime lo que quierasy no me hagas llorarNo! Juegues conmigome hagas ilusionar
Oh OhhOh Ouhh
Dime las palabrasque digan la verdadNo! Prometo excusasque no van a pasarOh OhhOh Ouhh
Po skończonej piosence,usłyszałam gromkie brawa.Ukłoniłam się i podeszłam do brata.



Przepraszam Kochane,że tak długo nie dodawałam rozdziałów.Ale obiecuję,że się poprawię.Krótki i nudny wyszedł ten rozdział.Później wstawię jeszcze jeden rozdział tu jak i na drugim blogu :*